Ο νεκρός φίλος μου

Γειά σας. Θα ήθελα να σας πω κι εγώ για τον νεκρό μου φίλο τον Αλέξανδρο. Με τον Αλέξανδρο μεγαλώσαμε μαζί. Ήμασταν γείτονες και οι γονείς μας είχαν και έχουν μία πάνω από φιλική σχέση μεταξύ τους. Ήμασταν και οι δύο μοναχοπαίδια και έτσι ο ένας έβλεπε στα μάτια του άλλου τον αδερφό που δεν είχε. Ήμασταν σαν αληθινά αδέρφια και αποκαλούσαμε ο ένας τον άλλον ως αδερφάκι. Όταν τελειώσαμε τον στρατό μας αγόρασαν οι γονείς μας από μία ίδια μηχανή και περνούσαμε τον καιρό μας ξένοιαστα κάνοντας όλη μέρα και νύχτα βόλτες. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο ( στις 7 του μήνα) είχαμε βγεί το μεσημέρι για καφέ σε ένα γειτονικό χωριό και στον δρόμο για τον γυρισμό ο Αλέξανδρος με προσπέρασε με την μηχανή του και άρχισε να τρέχει κοροϊδεύοντας με ότι πάω σαν κότα. Εγώ του έβγαλα την γλώσσα μέσα από το κράνος αλλά αυτός άνοιξε κι άλλο ταχύτητα και με άφησε πίσω νομίζοντας ότι θα τρέξω κι εγώ για να τον φτάσω. Εγώ έμεινα πίσω όμως γιατί δεν ήθελα να τρέξω και είπα ότι θα τον προλάβω ότ...